Projekty

The Best of Polish Composers

Koncert zaprezentował najpiękniejsze utwory wybitnych polskich kompozytorów: Fryderyka Chopina – poety fortepianu i ikony muzyki klasycznej; Stanisława Moniuszko – ojca polskiej Opery Narodowej; Henryka Wieniawskiego – jednego z najwybitniejszych skrzypków w historii; Ignacego Paderewskiego – najsłynniejszego pianisty swoich czasów; Karola Szymanowskiego – ojca muzyki polskiej XX wieku oraz Grażyny Bacewicz – czołowej polskiej kompozytorki, która wprowadziła polską muzykę klasyczną do międzynarodowego mainstreamu. Utwory zostały wykonane przez znakomitych artystów. Solista Metropolitan Opera Piotr Buszewski brawurowo wykonał pieśń ”Znasz li ten kraj” oraz arię z opery „Straszny Dwór” S. Moniuszki, Kate Liu brązowa medalistka XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie wykonała utwory F. Chopina, oczarowała publiczność wrażliwością i intuicją muzyczną. W ramach projektu zorganizowany został Konkurs Wiedzy o Polskich Kompozytorach dedykowany młodzieży pochodzenia polskiego. W konkursie udział wzięło blisko 40 uczestników, prezentując wysoki poziom wiedzy, nagrodzono 6 uczestników.

 

Memory Brings Us Together

W roku 2023 obchodziliśmy 80 rocznicę wybuchu Powstania w Getcie Warszawskim, w którym ludność żydowska podjęła heroiczną walkę przeciwko niemieckiemu okupantowi. Projekt „Memory Brings Us Together” oddał hołd ludziom, którzy dokonali niezwykłych aktów odwagi w obronie ludzkiej godności. Program rozpoczął film z materiałami archiwalnymi i relacjami naocznych świadków, pokazaliśmy również wystawę. W części artystycznej zaprezentowaliśmy utwory F. Chopina i kompozytorów polskich pochodzenia żydowskiego. Wydarzenie zostało ciepło przyjęte przez społeczność i władze Nowego Jorku czego dowodem jest list z gratulacjami od Burmistrza Erica Adamsa. Patronaty Honorowe: Naczelny Rabin Polski Michael Schudrich, Konsul Generalny RP w Nowym Jorku Adrian Kubicki, Marszałek Województwa Mazowieckiego Adam Struzik. Partnerzy: Fundacja PZU, Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma w Warszawie oraz Instytut Kultury Polskiej w Nowym Jorku.

 

Śladami Maurycego Mochnackiego po Warszawie

Projekt edukacyjny mający za zadanie budowanie pamięci zbiorowej poprzez odwoływanie się do miejsc związanych z Maurycym Mochnackim w Warszawie. Przybliżyliśmy postać Maurycego Mochnackiego wielkiego patrioty i filozofa, ideowego lidera Powstania Listopadowego. Przedstawiliśmy Warszawę Mochnackiego i ślady powstańczych zmagań, które często zupełnie nieświadomie są omijane. W projekcie udział wzięli profesorowie Uniwersytetu Warszawskiego Wawrzyniec Rymkiewicz i Tomasz Herbich. Wydarzeniu towarzyszył Konkurs „Śladami Maurycego Mochnackiego po Warszawie” Partnerem projektu była Fundacja Lotto im. H. Konopackiej.

Arthur Rubinstein, The Chopin Poet

Artur Rubinstein (1887-1982) był wybitnym światowej sławy pianistą i wielkim polskim patriotą. Żył w dramatycznych i niespokojnych czasach dwóch wojen światowych, Holokaustu i komunizmu. Zawsze jednak potrafił poświęcić się muzyce, ciesząc się przy tym z życia. Miał duszę poety, był charyzmatyczny, czarujący, nazywany mistrzem elegancji i etykiety. Artur Rubinstein urodził się 28 stycznia 1887 roku w Łodzi, jako siódme dziecko w rodzinie żydowskiego przedsiębiorcy. W Łodzi pobierał pierwsze lekcje muzyki i występował na dobroczynnych koncertach. W roku 1897 wyjechał do Berlina na naukę muzyki u Henryka Bartha i Józefa Joachima, debiutował w 1900 r. Rubinstein koncertował w najważniejszych salach muzycznych świata, propagował muzykę polską, zwłaszcza Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego, który był jego przyjacielem. We współpracy ze Stałym Przedstawicielstwem RP przy Organizacji Narodów Zjednoczonych, Fundacja Kultury I Sztuki zorganizowała w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku wieczór z okazji Narodowego Święta Niepodległości dedykowany pamięci Artura Rubinsteina, wielkiego pianisty i wielkiego polskiego patrioty w związku z przypadającą w 2022 roku 135 rocznicą urodzin i 40 rocznicą śmierci pianisty.

11 listopada 1918  jest jedną z najważniejszych dat w historii polskiej państwowości. Tego dnia marszałek Józef Piłsudski został naczelnym wodzem wojsk polskich, a we francuskim Compiègne zawarto rozejm, który pieczętował klęskę Niemiec w I Wojnie Światowej. Układ ten potwierdzono pół roku później, podpisując Traktat Wersalski. Po 123 latach zaborów, niewoli naznaczonej walką, śmiercią i wysiłkiem wielu pokoleń Polaków, Polska odzyskała suwerenność. Podczas dorocznych obchodów 11 listopada czcimy pamięć tych, którym zawdzięczamy własne państwo, którym udało się podnieść kraj z ogromnych zniszczeń I wojny światowej, stworzyć warunki rozwoju ekonomicznego, modernizacji gospodarczej i cywilizacyjnej. Bohaterowie tamtego okresu, mimo szykan, aresztowań, wywózek i represji ze strony zaborców, byli w stanie ochronić narodową tożsamość, aby przekazać ją następnym pokoleniom.

Wydarzenie zostało zorganizowane w Konsulacie RP w Nowym Jorku we współpracy z Ambasadorem RP przy ONZ Krzysztofem Szczerskim. Mieliśmy przyjemność gościć dyplomatów z placówek dyplomatycznych i przedstawicieli misji dyplomatycznych państw członkowskich przy ONZ. Licznie zgromadzona publiczność, gromkimi brawami nagrodziła film o A.Rubinsteinie z koncertu inauguracyjnego działalność ONZ w San Francisco, gdzie niespodziewanie wybrzmiał zagrany przez A.Rubinsteina Mazurek Dąbrowskiego. W wykonanie hymnu Rubinstein włożył całą gorycz rozczarowania wobec braku uczestnictwa polskiej delegacji w tak ważnej dla powojennej historii świata uroczystości. Było to prawdopodobnie jedno z najbardziej emocjonujących wykonań Mazurka Dąbrowskiego w historii. Do powstania została zmuszona delegacja sowiecka na czele z Wiaczesławem Mołotowem, która nie kryła wściekłości i rozgoryczenia – stali na baczność przy hymnie znienawidzonej przez siebie Polski, którą cały świat na ich oczach witał gromkimi owacjami. Wydarzenie w Konsulacie RP zakończył recital utworów F. Chopina w wykonaniu Antoniego Boryszewskiego, zwycięzcy Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. A.Rubinsteina w Tel Avivie.

Fundacja Kultury i Sztuki zrealizowała również projekt edukacyjny online przedstawiający mało znane epizody z życia Artura Rubinsteina, wielkiego polskiego patrioty, który był jednym z najwybitniejszych i najbardziej znanych pianistów na świecie. Chopin był dla Rubinsteina siłą natury, człowiekiem z ognia i lodu, współ patriotą, który w muzyce zapisał tragiczne dzieje Polski. Partnerem projektu była Fundacja Polskiego Funduszu Rozwoju (Fundacja PFR)


ROZMOWY O SZTUCE BALETU

Projekt edukacyjny, prezentujący historię baletu, kunszt sztuki baletowej i związanych z nią twórców. Historię baletu przybliża wykładowczyni Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie Joanna Sibilska. O wybitnych postaciach baletu opowiada prowadząca program Zofia Rudnicka tancerka i choreograf, dr hab. Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Gośćmi programu są soliści Polskiego Baletu Narodowego – Izabela Milewska i Maxim Woitiul, choreografowie Teatru Wielkiego/Opery Narodowej – Anna Hop i Emil Wesołowski oraz wybitne scenografki Zofia de Ines-Lewczuk i Jadwiga Jarosiewicz.

Zofia Rudnicka tancerka, choreograf, pedagog. Absolwentka Warszawskiej Szkoły Baletowej, solistka baletu Teatru Wielkiego, autorka choreografii baletów, spektakli teatralnych i widowisk telewizyjnych. Dr hab. Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie wykłada na Wydziale Tańca. Autorka biografii ikony polskiego baletu Gerard Wilk-TANCERZ

Joanna Sibilska absolwentka Państwowego Konserwatorium im. Nikołaja Rimskiego- Korsakowa w Petersburgu, wybitna znawczyni historii baletu, wykładowca historii baletu na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie i Warszawskiej Szkoły Baletowej, doktorantka Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Główny specjalista ds. zbiorów baletowych w Teatrze Wielkim/ Operze Narodowej.

Emil Wesołowski tancerz, choreograf, pedagog, reżyser, wieloletni Dyrektor baletu Teatru Wielkiego, wykładowca Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie. Autor choreografii i ruchu scenicznego do oper, spektakli i widowisk muzycznych, sztuk dramatycznych i spektakli baletowych.

Anna Hop tancerka i choreografka, od 2009 roku tancerka Polskiego Baletu Narodowego, gdzie zadebiutowała jako choreograf w wieczorze młodych Kreacje na Scenie Kameralnej. Autorka wieloobsadowego spektaklu wystawionego na Dużej Scenie Teatru Wielkiego – Exodus do muzyki Wojciecha Kilara.

Zofia de Ines-Lewczuk scenografka teatralna, operowa, baletowa, filmowa i telewizyjna. Ukończyła Wydział Architektury na Politechniki Krakowskiej i Podyplomowe Studium Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Autorka oprawy scenograficznej wielu spektakli baletu i pantomimy. Aktualnie wykłada na Wydziale Tańca UMFC w Warszawie.

Jadwiga Maria Jarosiewicz malarka i scenografka, absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Podyplomowego Studium Scenografii tejże uczelni. Zrealizowała wiele projektów klasyki baletowej na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie min Bajaderę w opracowaniu choreograficznym Natalii Makarowej. Była to piękna inscenizacja i do dziś pozostaje w repertuarze teatru.

Izabela Milewska absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie oraz pedagogiki na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina. W latach 2001-2015 pierwsza solistka Polskiego Baletu Narodowego. Wspaniała odtwórczyni ról Julii w Romeo i Julii, Lizy w Córce źle strzeżonej i Klary w Dziadku do orzechów. Uhonorowana Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Aktualnie prowadzi szkołę baletu, Izabela Milewska Masterclass.

 Maksim Woitiul absolwent Państwowej Szkoły baletowej w Mińsku. Ukończył pedagogikę baletową w UMFC w Warszawie. Od 2002 roku tańczy w Teatrze Wielkim w Warszawie, aktualnie z tytułem Pierwszego Tancerza tej sceny. Wspaniały wykonawca głównych partii w baletach klasycznych jak i ról charakterystycznych. Widzowie Teatru Wielkiego mogli podziwiać go m.in. w „Jeziorze łabędzim”, „Dziadku do orzechów”, „Cudownym mandarynie”, „Romeo i Julii” czy „Śpiącej królewnie”. Współpracował z wybitnymi choreografami z całego świata, teraz dzieli się swoją wiedzą, jest pedagogiem i baletmistrzem Polskiego Baletu Narodowego. W 2016 podczas uroczystości jubileuszu 20-lecia pracy artystycznej został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” za wybitne osiągnięcia na polskiej scenie baletowej.

Konkurs Choreograficzny do udziału w konkursie zapraszamy osoby mające aspiracje choreograficzne. Zadaniem będzie ułożenie krótkiej, max 2 minutowej wariacji do muzyki z dowolnego baletu lub utworu muzycznego, który zainspiruje. Technika klasyczna lub neoklasyczna, może być bez point. Oceniany będzie dobór muzyki, koncepcja, taneczna realizacja pomysłu i muzykalność wykonania. Prosimy o przesłanie linku do pobrania materiału wideo wraz z formularzem zgłoszeniowym na adres: fundacja@fkis.org do dnia 12 października 2022. Ogłoszenie wyników nastąpi w drugim odcinku ,,Rozmów o sztuce baletu”,który będzie wyemitowany w dniu 21 października o godz.20.00. Zwycięska choreografia zostanie zaprezentowana na zakończenie odcinka.

Jury Konkursu w składzie: Anna Hop, Zofia Rudnicka i Emil Wesołowski

Historia polskiego baletu.
Taniec towarzyszy człowiekowi od początku istnienia i choć bywa różnie definiowany, to najczęściej jest postrzegany jako wyrażanie siebie poprzez ruch. Balet polski tak jak cała kultura europejska ma początki w maskaradach włoskich, które przekształcają się w dworskie widowiska złożone z recytacji, śpiewu, muzyki i tańca. Kiedy żona Zygmunta Starego Królowa Bona Sforza przywozi zwyczaje zabaw dworskich z dalekiej Italii, maskarady i bale stają się w Polsce odzwierciedleniem życia dworskiego Europy. We Francji Katarzyna Medycejska w 1581 roku wystawia widowisko Balet komiczny Królowej, dając początek odrębności sztuce baletowej. W Polsce wraz ze zmianą stolicy na Warszawę i zmieniającymi się władcami, często za sprawa upodobań ich żon zmieniają się formy rozrywek. Magnateria posiada własne teatry a nawet zespoły baletowe. Hrabia Antoni Tyzenhaus sprowadza z Francji nauczyciela baletu Francois Gabriel Le Doux, który kształci w sztuce tańca dzieci poddańczych chłopów. Wkrótce tworzy z nich 33 osobowy zespół baletowy, który staje się chlubą magnata. W testamencie zapisuje zespół królowi. Po śmierci hrabiego, Stanisław August Poniatowski sprowadza tancerzy do Warszawy i przedstawia jako zespół Tancerzy Jego Królewskiej Mości.  Jednak po III rozbiorze Polski zespół rozpada się. Z czasem sprowadzani zostają z zagranicy nauczyciele, otwarta zostaje szkoła baletowa i wystawiony polski balet narodowy Wesele w Ojcowie. Wkrótce do Polski przyjeżdża Filippo Taglioni, baletmistrz i choreograf baletu romantycznego Sylfida, który kładzie wielkie zasługi dla kształcenia tancerzy i rozwoju baletu. Jego wychowanek Roman Turczynowicz wystawia najlepsze dzieła tego okresu jak Sylfida, Giselle, Esmeralda czy Pas de quatre. Z czasem baletowa sztuka europejska popada w szablon, treści baletów stają się błahe, a popisy tancerek sztampowe. Dopiero choreograf Michaił Fokin za sprawą opracowanej przez siebie reformy baletu, przywraca znaczenie treści i oryginalności tematu, co ma wielki wpływ na rozwój sztuki baletowej. W 1918 roku Polska odzyskuje niepodległość. Dyrektorem szkoły i baletu Opery zostaje wybitny tancerz Piotr Zajlich, kształci młodzież i dba o repertuar baletowy. W 1937 roku powstaje Polski Balet Reprezentacyjny z choreografką Bronisławą Niżyńską, który ze swym repertuarem odnosi wielkie sukcesy na Światowej Wystawie w Paryżu. Po dwóch latach choreografem zespołu zostaje Leon Wójcikowski, niebawem wybucha wojna niwecząc wszystkie plany artystyczne. Wkrótce pożoga wojenna pozostawia kraj zrujnowany a zbombardowany Teatr Wielki ma wypaloną scenę. Tancerze zaczynają gromadzić się i znajdować pracę w mniej zniszczonym Krakowie, Bytomiu i Poznaniu. Warszawa praktycznie nie ma miejsc do występów baletu. Po wojnie życie artystyczne stopniowo nabiera tempa. W 1955 roku zostaje otwarta szkoła baletowa w Warszawie i kolejne w Gdańsku, Gliwicach, Poznaniu i Łodzi. W szkolnictwie dominuje szkoła rosyjska i technika tańca klasycznego skodyfikowana przez Agrypinę Waganową, tancerkę i teoretyczkę baletu z Petersburga. Waganowa wydała książkę ,,Zasady baletu klasycznego”, która stała się biblią tancerzy na całym świecie. Odbudowany po zniszczeniach wojennych Teatr Wielki w Warszawie otwiera swe podwoje w roku 1965. W balecie na jakiś czas zagoszczą choreografowie ze Związku Radzieckiego wystawiając kanon klasyki baletowej jak Jezioro Łabędzie, Romeo i Julia, Kopciuszek czy Coppelia. Stopniowo repertuar rozszerza się o pozycje Fredericka Ashtona, Hansa van Mannena, George’a Balanchine’a, Maurce’ a Bejarta, Johna Neumeira a także choreografów z Kuby. Repertuar polski będzie domeną Stanisława Miszczyka, Witolda Borkowskiego i Witolda Grucy. Balet Pan Twardowski z muzyka Ludomira Różyckiego w choreografii Stanisława Miszczyka i bajkowej scenografii Jana Marcina Szancera na wiele lat stanie się spektaklem otwierający co roku sezon baletowy w Teatrze Wielkim.  W roku 2009 zespół baletu Teatru Wielkiego zostaje przekształcony w Polski Balet Narodowy, który realizuje akademicki repertuar choreograficzny, ale sięga też po arcydzieła baletu XX wieku i choreografie współczesne. Zespół tworzy 90 tancerzy polskich i zagranicznych.

Projekt dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca”

 

Koncert charytatywny dla dzieci na ukrainie

W środku przerażającego kryzysu humanitarnego, wojny na Ukrainie cierpią dzieci. Sytuacja najmłodszych mieszkańców Ukrainy jest dramatyczna i z każdym dniem pogarsza się. Dzieci są celowo atakowane, zabijane, zmuszone do opuszczenia swoich domów i miejsc w których czuły się bezpieczne. Na znak solidarności zaprezentowaliśmy wyjątkowy Koncert dla Dzieci na Ukrainie. W koncercie wystąpili znakomici artyści, soliści Metropolitan Opera w Nowym Jorku: Isabel Leonard, Mireille Asselin, Brandie Sutton, Eric Ferring i Adam Plachetka, pianiści Kevin Kenner zwycięzca i Juror Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im.Fryderyka Chopina w Warszawie, zdobywca trzeciej nagrody na Międzynarodowym Konkursie pianistycznym im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, laureaci Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. A.Rubinsteina w Tel Avivie Juan Perez Floristan (zwycięzca 2021 roku), Antonii Baryshevskyi (zwycięzca 2014 roku) i Steven Lin (laureat drugiego miejsca w 2014 tego konkursu), Wayne Marshall Brytyjski dyrygent, organista i pianista, znany na całym świecie ze swej wszechstronności na podium i przy klawiaturze Dyrygent Porgy & Bess opery George’a Gershwina w Wiedniu, Richard Lin laureat Konkursu im H. Wieniawskiego w Poznaniu, zwycięzca Złotego Globu 10 Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego w Indianapolis, akompaniował mu brat Robert Lin, Avery Gagliano laureatka Narodowego Konkursu Chopinowskiego w Stanach Zjednoczonych, ostatnio ukazał się jej debiutancki album „Reflections” firmowany przez Steinway & Sons, Takeshi Nagayasu laureat Konkursu Chopinowskiego Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku, Kamil Pacholec finalista ostatniego Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, Marek Bracha, Marta Gidaszewska, Michał Francuz, soliści baletu Hannah Ho i Robert Kędziński. Koncert zorganizowany został we współpracy z Fundacją Świętego Mikołaja, która od 20 lat pomaga dzieciom na całym świecie. Fundacja prowadziła Świetlicę Świętego Mikołaja w Mariupolu, która została spalona, a broniący jej żołnierze zabici. Przesłaniem koncertu była zbiórka pieniędzy na pomoc dzieciom – podopiecznym Fundacji Świętego Mikołaja.

Patronaty Honorowe Arcybiskupa Stanisława Gądeckiego Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, Kardynała Stanisława Nycza Metropolity Warszawskiego, Adama Struzika Marszałka Województwa Mazowieckiego, Dariusza Bonisławskiego Prezesa Stowarzyszenia Wspólnota Polska. 

Partnerem wydarzenia był Samorząd Województwa Mazowieckiego i Polska Grupa Górnicza.

IGNACY PADEREWSKI TRIBUTE GALA

21 października 2021 roku mieszkańcy Nowego Jorku upamiętnili 80 rocznicę śmierci Ignacego Jana Paderewskiego, który 80 lat temu zmarł w nowojorskim Hotelu Buckingham na Manhattanie, dzisiejszym The Quin Central Park by Hilton Club. Gala koncertowa odbyła się  w pięknym Town Hall Theatre na środkowym Manhattanie. W koncercie udział wzięli znakomici artyści, laureaci wielu prestiżowych konkursów muzycznych, m.in. Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F.Chopina w Warszawie (rosyjski pianista Alexander Kobrin), Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu i X Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego w Indianapolis, (tajwańsko-amerykański skrzypek Richard Lin), laureat Kościuszko Foundation Chopin Piano Competition i Jacob Flier Competition (Takeshi Nagayasu z Japonii) oraz Magdalena Stern-Baczewska pianistka, profesor muzyki i Dyrektor Music Performance Program na Uniwersytecie Columbia. Laureatka nagrody Ministra Kultury RP za wybitne osiągnięcia w promowaniu kultury polskiej za granicą. Kenneth Merrill amerykański pianista i dyrygent, Współpracował z takimi artystami jak Gérard Souzay, Anna Moffo, John Aler, Anthony Dean Griffey, Charlotte Hellekant, Jennifer Aylmer, Randall Scarlata, Faith Esham, Ruth Golden, Jeanette Thompson i William Ferguson. Jako dyrygent operowy ostatnio poprowadził Don Giovanniego Mozarta z Nevada Opera i dyrygował Giulio Cesare Handla z Maryland Opera. Kyoung Im Kim pianistka z Korei Południowej, laureatka licznych konkursów. Koncertuje w Europie, USA i Azji. Gościem specjalnym wieczoru była solistka Metropolitan Opera MaryAnn McCormick, która na scenie Metropolitan Opera ma na swoim koncie ponad 140 spektakli między innymi w Walkirii, Don Carlo, Carmen, Traviacie, Czarodziejskim flecie, L’Enfant et Les Sortilèges, Rigoletto oraz The Ghosts of Versailles. W sezonie 2015 wystąpiła w Metropolitan Opera w roli Giovanny w Ernani Verdiego pod dyrekcją Jamesa Levine’a z Placido Domingo w roli Carlo. W programie koncertu znalazły się utwory kompozytorów polskich: F. Chopina, I.Paderewskiego, H.Wieniawskiego oraz piękne nastrojowe arie operowe. Gala odbyła się pod Patronatem Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. R.Dmowskiego i I.Paderewskiego, Kongresu Polonii Amerykańskiej Washington DC, Konsulatu Generalnego RP w Nowym Jorku, Instytutu Kultury Polskiej w Nowym Jorku, we współpracy z Polish American Congress Charitable Foundation, Taube Philanthropies, Polsko-Słowiańską Federalną Unią Kredytową, Instytutem Piłsudskiego w Ameryce, Centralą Polskich Szkół Dokształcających w Ameryce, Festiwalem Ignacego Paderewskiego w Raleigh, Polish Cultural Foundation Clark w New Jersey, Polish Cultural Foundation (PCF) w Bostonie, Polish Heritage Society w Filadelfii, Nowodworski Foundation, Society of Polish American Travel Agents i wieloma innymi. Patronaty Medialne: TVP Polonia, Nowy Dziennik, Dziennik Związkowy, Dziennik Polonijny, Kurier Plus, White Eagle, Super Express USA

 

Ignacy Jan Paderewski (1860-1941) był obywatelem świata, mężem stanu, dyplomatą, wirtuozem, kompozytorem, orędownikiem niepodległej Polski, filantropem  a przede wszystkim wielkim patriotą. Zawsze był na pierwszej linii, aby odpowiedzieć na potrzeby Polski. Podczas Pierwszej Wojny Światowej działał w obronie praw narodu polskiego do niepodległości, wygłosił 340 przemówień i dał wiele koncertów charytatywnych.„Miłuję mój kraj i pragnąłbym go widzieć szczęśliwym” mówił. Paderewski wezwał Amerykanów do działań na rzecz Polski. Podczas jednego z koncertów charytatywnych powiedział: ,,Mówcie o Polsce swoim dobrym przyjaciołom, powiedzcie im, że daleko od waszego dostatniego, bogatego i szczęśliwego kraju są wielcy ludzie, którzy są w wielkiej biedzie, w wielkiej potrzebie, cierpiący ponad granice ludzkiej wytrzymałości. Powiedzcie im, że ci właśnie ludzie w czasach potrzeby, posłali wam Kościuszkę, ofiarowali Pułaskiego. Paderewski finansował obozy dla polskich ochotników ze Stanów Zjednoczonych do tworzącej się polskiej armii we Francji. Utworzył w Vevey Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Paderewski Wspierał materialnie potrzebujących a zwłaszcza tych, którzy walczyli o wolność Polski. Czynił to cicho i bez rozgłosu. Natomiast dokładał wszelkich starań, aby głosić chwałę Polski. Po I wojnie światowej Paderewski doprowadził do udzielenia gigantycznej pomocy pieniężnej, żywnościowej plus ubrania i lekarstwa dla głodującej ludności Polski. Rozmiar pomocy amerykańskiej był imponujący mln ton żywności, 3 mln ton odzieży. Paderewski nakłonił dramatycznymi listami i prośbami Herberta Hoovera, szefa zaopatrzenia wojskowego USA, późniejszego prezydenta Ameryki do przesłania do Polski całej flotylli statków. Transport uratował zimą 1919 r. setki tysięcy Polaków od śmierci i niedożywienia. Ignacy Paderewski jednoczył Polonię, celem jego życia zawsze było dobro Polski. Nawet w ostatnich latach życia, pomimo choroby i sędziwego wieku nadal angażował się w sprawy Polski. Zbierał pieniądze, pisał apele, listy, memoriały do polityków, przemawiał  na wiecach. Udając się w ostatnią podróż do Ameryki powiedział: „Poświęciłem całe moje życie Ojczyźnie mojej. Służyłem jej z całego serca i ze wszystkich sił. Wezwała mnie teraz, bym Jej służył. W tych okolicznościach nic się nie liczy: ani wiek, ani stan zdrowia, ani ryzyko długiej i uciążliwej podróży”. Ignacy Jan Paderewski zmarł 29 czerwca 1941 roku na Manhattanie w Nowym Jorku.

KARDYNAŁ STEFAN WYSZYŃSKI W SŁUŻBIE NARODU

Taki Człowiek zdarza się raz na tysiąc lat” – te słowa wypowiedział Papież Jan Paweł II w roku śmierci Prymasa Kardynała Wyszyńskiego. Prymas zapisał się w historii jako jedna z największych postaci w dziejach polskiego Kościoła. Nauka i relacje z wiernymi oraz nieugięta postawa wobec władz komunistycznych zapewniły mu obok Karola Wojtyły stałe miejsce wśród najwybitniejszych polskich duszpasterzy XX wieku. Stefan Wyszyński urodził się 3 sierpnia 1901 roku w Zuzeli nad Bugiem na pograniczu Podlasia i Mazowsza, która w tym czasie leżała w zaborze rosyjskim. Już jako dziewięciolatek odmówił uczenia się w rosyjskiej szkole i przez dwa lata uczył się w domu. Wiele lat póżniej Stefan Wyszyński został duchownym a następnie profesorem prawa kanonicznego i socjologii w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. Podczas Powstania Warszawskiego Stefan Wyszyński pracował jako kapelan zakładu dla niewidomych w podwarszawskich Laskach. Prowadził wykłady na tajnych uniwersytetach, pomagał w pracy szpitala, prał bandaże i mundury, przenosił chorych, wspierał osoby poddawane operacjom. Póżniej powrócił do Włocławka, gdzie przystąpił do odbudowy seminarium. W 1946 roku został biskupem lubelskim, sakrę biskupią przyjął na Jasnej Górze. Dwa lata póżniej Papież Pius XII mianował Stefana Wyszyńskiego arcybiskupem gnieźnieńsko-warszawskim i Prymasem Polski, a następnie Kardynałem.  W okresie komunistycznych represji Wyszyński bronił chrześcijańskiej tożsamości narodu. 25 września 1953 r. został aresztowany, bez aktu oskarżenia, procesu i wyroku był więziony przez trzy lata, do 28 października 1956 roku. Przebywał w Rywałdzie Królewskim, Stoczku Warmińskim, Prudniku Śląskim oraz Komańczy. W Rywałdzie był pilnowany przez 20 strażników, nie miał prawa nawet wyglądać przez okno, które dla pewności zaklejono papierem. Pózniej przeniesiono Prymasa do Stoczka Warmińskiego koło Lidzbarka, gdzie pilnowało go ponad 30 osób.Warunki bytowe w zawilgoconym budynku przywodziły na myśl loch więzienny, co rychło odbiło się na zdrowiu Prymasa. W październiku 1954 roku został przewieziony do nowego miejsca odosobnienia w Prudniku Śląskim. Panowały tam już lepsze warunki, dzięki temu mógł intensywniej pracować. W 1955 roku po kolejnej przymusowej przeprowadzce, Prymas trafił do Klasztoru Nazaretanek w Komańczy, gdzie mógł spotykać się z dawnymi współpracownikami. W roku 1956 gorąco witany przez tłumy wiernych. wrócił na ul. Miodową w Warszawie. Lata 1956-1966 były najważniejszym okresem prymasostwa kard. Stefana Wyszyńskiego. W tym czasie opracował i przeprowadził w Polsce wielki program duszpasterski, na który złożyły się Jasnogórskie Śluby Narodu, dziewięcioletnia Wielka Nowenna oraz obchody milenium chrztu Polski.Prymas przewodniczył wszystkim uroczystościom milenijnym, które miały miejsce w 1966 roku. Wraz z Episkopatem przemierzał „Szlak Tysiąclecia” w wielkim dziękczynieniu Narodu i Kościoła. Punktem kulminacyjnym uroczystości milenijnych było święto Królowej Polski, 3 maja 1966 r. W tym dniu Prymas dokonał wiekopomnego Aktu całkowitego Oddania Polski Matce Chrystusowej za wolność Kościoła w Ojczyźnie i na świecie. Stefan Wyszyński jako jedyny polski kardynał czterokrotnie brał udział w konklawe. 16 października 1978 w konklawe, które wybrało kardynała Karola Wojtyłę na papieża. Podczas uroczystej inauguracji pontyfikatu Jana Pawła II w Watykanie, kardynałowie zwyczajowo składali Papieżowi hołd, tymczasem ku zdumieniu całego świata, Jan Paweł II na znak szacunku dla Kardynała uniósł się z tronu, ucałował go w rękę i uścisnął. Nigdy w historii taka sytuacja się nie miała miejsca. Ukoronowaniem życia i pragnień kardynała Wyszyńskiego była pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny w czerwcu 1979 roku.Wyszyński razem z Papieżem przemierzył szlak całej pielgrzymki, obecny był w każdym miejscu, niemal nie odstępował Jana Pawia II na krok. Jego wizytę traktował jak wielkie święto dla całej Polski i swoiste dopełnienie jego misji – Teraz już naprawdę mogę umierać – oznajmił po wyjeździe Papieża swym współpracownikom. Jesienią tego samego roku JP2 powiedział: „Rozważając wkład, jaki Prymas Tysiąclecia wniósł w życie Kościoła i Narodu Polskiego, należy mieć na uwadze przede wszystkim niewyobrażalną miłość, jaką obejmował ów wielki człowiek zarówno całą wspólnotę kościelną, jak też całą naszą wspólnotę narodową – człowiek wielki duchem i mocą oddziaływania, a zarazem ogromnej pokory i skromności, świadom swej służby Bogu i ludziom. Pojęcie Ojczyzny było dla niego nieodłącznie związane z pojęciem Kościoła. Stanowiły one nierozerwalną jedność, której chciał pokornie służyć. Jako głowa Kościoła w Polsce wyznawał: „Kocham Ojczyznę więcej niż własne serce i wszystko, co czynię dla Kościoła, czynię dla niej” Kardynałów Wyszyńskiego i Wojtyłę łączyła głęboka przyjaźń. Metropolita krakowski regularnie odwiedzał Prymasa w czasie jego odpoczynku, m.in. w Bachledówce w Zakopanem i nieopodal Warszawy. Prowadzili długie rozmowy, dyskutowali o ważnych dla Kościoła i narodu sprawach, ale również grali w siatkówkę. Prymas często sędziował. Arcybiskup krakowski zdawał sobie sprawę, jak ważną postacią dla Kościoła jest prymas Wyszyński, i darzył prymasa szczególnym szacunkiem. Kard. Wyszyński był niekwestionowanym autorytetem moralnym, duchowym współtwórcą przemian społecznych, które doprowadziły do upadku komunizmu. Prymas Polski Stefan Wyszyński odszedł 28 maja 1981 r. w Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Miał 80 lat, z których 57 przeżył jako kapłan, 35 lat jako biskup, 32 lata jako arcybiskup warszawski i gnieźnieński, prymas Polski. Pogrzeb Kardynała Wyszyńskiego stał się wielką manifestacją religijno – patriotyczną. Był to pogrzeb, wyrażający szacunek i cześć dla Prymasa Tysiąclecia, którego nazywano ojcem Narodu. Uroczystości pogrzebowe zaszczycili hierarchowie kościelni z całego świata. W liście do Polaków, który jednocześnie był hołdem dla zmarłego, Papierz Jan Paweł II napisał, że Kardynał Wyszyński był nieustraszonym rzecznikiem godności człowieka oraz jego nienaruszalnych praw w życiu osobistym, rodzinnym, społecznym i narodowym, zaznaczył, że Prymas był szczególnym przykładem żywej miłości do Ojczyzny. Kardynał Stefan Wyszyński, wybitny mąż stanu uważany za jednego z największych Polaków XX wieku, kierował Kościołem katolickim w Polsce w latach 1948-1981. Nazwano go Prymasem Tysiąclecia, duszpasterzem narodu w czasach próby, bohaterem Kościoła, symbolem polskiej odwagi, Prymasem na miarę historycznych przemian.

Wydarzenie zorganizowane we współpracy z Instytutem Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Paderewskiego, Instytutem Prymasowskim Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Stowarzyszeniem Wspólnota Polska oraz Łazienkami Królewskimi w Warszawie.

Ignacy Paderewski Patriota i Filantrop

Ignacy Paderewski był w swoich czasach najbogatszym artystą na świecie. Od firmy Steinway producenta fortepianów i organizatora koncertów Paderewskiego w USA otrzymywał honoraria, które przyprawiają o zawrót głowy. Już pierwsze tournée w roku 1891 przyniosło „skromny” jeszcze dochód dzisiejszych 1,9 mln dolarów, do tego artysta zarobił pieniądze z okazjonalnych recitali dla milionerów i sprzedaży wydawnictw nutowych własnych kompozycji. Słynny Menuet G-dur został wydany w USA w milionie egzemplarzy. Ignacy Paderewski zarabiał olbrzymie pieniądze, ale potrafił się nimi dzielić. Współcześni wskazywali na jego wspaniałomyślność i hojność, przyjaciele twierdzili, że pomaganie innym sprawiało pianiście największą radość. Dochody z koncertów artysta przeznaczał na wiele celów między innymi dla podopiecznych Domu św. Kazimierza w Paryżu, weteranów powstania styczniowego, ofiary głodu w Galicji i polskie dzieci we Wrześni. Pomagał niezamożnej Polonii amerykańskiej, organizacjom studenckim, biednym artystom w USA i w Polsce, fundował stypendia dla młodych muzyków i młodych kompozytorów, przeznaczył 28,600 dolarów jako największą pojedynczą wpłatę na pomoc amerykańskim inwalidom wojennym. Darowizn było tak wiele że nie sposób ich wymienić. Podczas pierwszego tournee po Ameryce przeznaczył ponad cztery tysiące dolarów na Łuk Jerzego Waszyngtona w Nowym Jorku. Po koncercie w Warszawie 26 314 rubli dla biednych studentów Uniwersytetu Warszawskiego, uczniów gimnazjów i szkół średnich, uczniów Instytutu Muzycznego, Towarzystwa Opieki nad Ubogimi Matkami i ich Dziećmi, ubogich rodzin, Szpitala Dziecięcego w Warszawie, Orkiestry i Chóru Teatru Wielkiego. Ignacy Paderewski wspierał działania, które miały utrwalić w świadomości rodaków postać i dzieła F. Chopina. 14 października 1894 roku w Żelazowej Woli odsłonięto pomnik z popiersiem kompozytora. Nie byłoby to możliwe gdyby nie kwota 2 tysięcy franków podarowana przez Paderewskiego. Spora kwota zasiliła również fundusz budowy pomnika Fryderyka Chopina w Łazienkach Królewskich. Kiedy w 1919 r. Paderewski objął tekę premiera rządu wolnej Polski, został założycielem i fundatorem niezależnego dziennika „Rzeczpospolita” Duże sumy przeznaczył też na budowę Sanatorium dla osób chorych na płuca w Zakopanem, budowę Hotelu Bristol i gmachu Filharmonii Warszawskiej. W Krakowie ufundował Pomnik Grunwaldzki. chociaż pomysł poświęcenia ogromnej fortuny, by postawić pomnik wydał się dla wielu mrzonką. Nikt oprócz artysty – fundatora a zarazem niepoprawnego idealisty nie dokonałby takiej rzeczy. Ufundował także pomnik Pułaskiego w Waszyngtonie, Kościuszki w Chicago i Mickiewicza we Lwowie, finansował obozy dla polskich ochotników ze Stanów Zjednoczonych do tworzącej się polskiej armii we Francji. Był jednym ze współzałożycieli Komitetu Pomocy Polakom w Paryżu i wraz z Henrykiem Sienkiewiczem założył Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. 28 czerwca 1919 roku Ignacy Paderewski uczestniczył w podpisaniu Traktatu Wersalskiego, głównego traktatu pokojowego kończącego I wojnę światową. Traktat przywracał Polskę na mapę Europy po 123 latach niewoli. Do dokonań Ignacego Paderewskiego należy zaliczyć również finansowy udział w powstaniu panoramy Golgota (Ukrzyżowanie) Jana Styki. Panorama uznawana jest za największy obraz na świecie o tematyce religijnej. Liczba koncertów charytatywnych w czasie całej kariery pianistycznej Ignacego Paderewskiego oszałamia, oddanie ojczyźnie, dobroczynność i olbrzymie kwoty ofiarowane na cele charytatywne skłaniają do refleksji, stanowią wzór i inspirację dla następnych pokoleń.

Wydarzenie organizowane we współpracy z Instytutem Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Paderewskiego, Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej, Międzynarodowym Festiwalem Chopinowskim w Dusznikach Zdroju, Instytutem Józefa Piłsudskiego w Ameryce, Muzeum Polskim w Ameryce, Stowarzyszeniem Wspólnota Polska oraz Łazienkami Królewskimi w Warszawie.

 

210 lat z Chopinem

210 lat temu urodził się Fryderyk Chopin, jeden z najwybitniejszych pianistów i kompozytorów w historii muzyki. Jego krótkie życie było pełne ważnych wydarzeń, wzlotów, upadków, sukcesów i dramatów. Chopin był geniuszem muzycznym, utalentowanym kompozytorem i niedoścignionym pianistą. Łączył śmiałe pomysły muzyczne z prostotą i motywami ludowymi. Pozostawił po sobie muzykę przekraczającą granice piękna, jego nokturny, polonezy, walce, etiudy, mazurki, preludia czy koncerty fortepianowe uczyniły Chopina jednym z najwybitniejszych kompozytorów wszech czasów. Mistrzostwo formy, bogactwo melodyczne i harmoniczne stały się niedoścignionym wzorcem dla wielu kompozytorów. Aby zrozumieć geniusz Chopina zaglębiliśmy się w emocje obecne w jego utworach.

Koncert 210 LAT Z CHOPINEM jest projektem edukacyjno-kulturalnym, muzyczną podróżą w czasie od młodzieńczych kompozycji Chopina w stylu brillant, przez heroiczne utwory z okresu imigracyjnego, utwory ekspresyjne do dzieł sentymentalnych, tworzonych pod koniec życia kompozytora. Program koncertu podkreślił jego narodowy charakter odbiorca zapoznał się z historią prezentowanych utworów i czasem ich powstania. W koncercie wystąpili znakomici artyści: gwiazda Metropolitan Opera Aleksandra Kurzak, laureaci Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie: Julianna Avdeeva i Eric Lu, oraz Marek Bracha i soliści Baletu Opery Wrocławskiej: Hannah Ho i Robert Kędziński. Koncert został zorganizowany we współpracy z Fundacją Międzynarodowych Festiwali Chopinowskich w Dusznikach Zdroju oraz Stowarzyszeniem Wspólnota Polska. Mecenasem koncertu był Mecenas Kultury PGE Polska Grupa Energetyczna, Partnerem Fundacja PZU.

 

Paderewski, podróż w czasie

Postać Ignacego Paderewskiego jest niezwykle ciekawa i wielowymiarowa. Był obywatelem świata, mężem stanu, dyplomatą, wirtuozem, kompozytorem, orędownikiem niepodległej Polski, a przede wszystkim wielkim patriotą. Zawsze odwoływał się do pracy dla wspólnej sprawy, wyższych ideałów i jedności wszystkich Polaków zarówno mieszkających w kraju jak i poza jego granicami. Ignacy Paderewski stanowi żywy przykład tego jak wiele może osiągnąć człowiek o skromnym pochodzeniu, ale o wielkiej pracowitości i wyjątkowych talentach. Ignacy Paderewski na swoim grobie kazał umieścić napis „Jestem tutaj tylko tymczasowo. Zamierzam wrócić do Polski, kiedy znowu stanie się niepodległym krajem.” Życzenie kompozytora spełniło się, jego prochy zostały przewiezione do Polski i złożone w krypcie Katedry św. Jana w Warszawie. Grób artysty-polityka pozostał na cmentarzu w Arlington i nadal zwraca uwagę milionów Amerykanów.

Koncert zrealizowany we współpracy z Instytutem Dziedzictwa Myśli Narodowej im Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego. Razem z Paderewskim zabraliśmy widzów w czasy Polski pod zaborami, następnie czasy kiedy Polska cieszyła się zdobytą wolnością, na koniec zobaczyliśmy jak odbierają mistrza fortepianu współcześni. Koncert stanowił kompendium wiedzy o Ignacym Paderewskim, przedstawione zostały ciekawe mało znane epizody i archiwalia z życia kompozytora. Utwory Ignacego Paderewskiego wykonali znakomici artyści: Karol Radziwonowicz, Marek Bracha oraz Basia Pospieszalska.

Koncert pamięci św. Jana Pawła II

W 100-tną rocznicę urodzin Karola Wojtyły 40-tu znakomitych artystów z Polski, Stanów Zjednoczonych, Anglii, Niemiec, Korei, Włoch, Japonii, Tajwanu, Turcji i Szwajcarii połączyło się by oddać hołd Wielkiemu Polakowi.

W programie koncertu znalazły się między innymi: Ave Maria F. Schuberta, utwór brawurowo wykonała Angel Joy Blue, solistka Metropolitan Opera w Nowym Jorku znana z tytułowej roli Bess w Porgy & Bess G.Gershwina, Panis Angelicus i Laudate Dominum W. A. Mozarta wykonały solistki Metropolitan Opera, MaryAnn McCormick i Lisette Oropesa, wybitna odtwórczyni roli Violetty w Traviacie G.Verdiego oraz Manon J. Masseneta. Ave Maria z Opery Otello G. Verdiego wykonała Latonia Moore, odtwórczyni głównej roli Aidy w Metropolitan Opera. W programie koncertu znalazła się również Medytacja z Opery Thais J. Masseneta w wykonaniu Piotra Pławnera i Piotra Sałajczyka z udziałem Dagmary Dryl, pierwszej solistki Polskiego Baletu Narodowego w choreografii Zofii Rudnickiej, Lamb of God w wykonała Brandie Sutton z akompaniującym jej Damienem Sneedem, który współpracował z takimi gwiazdami jak Aretha Franklin, Jessye Norman, Wynton Marsalis, Stevie Wonder czy Diana Ross. Solistka Polskiej Opery Narodowej Edyta Piasecka wykonała Pieśń Nai S. Moniuszki, Aleksandra Olczyk Pie Jesu Gabriela Faure, a Rafał Bartmiński rzadko wykonywany utwór „Módl się o duszo moja” z Mszy Polskiej Jana Maklakiewicza. Kenneth Overton solista wielu amerykańskich Teatrów Operowych wykonał God is a God, Federica Lombardi i Raffaella Lupinachi w pięknej Bazylice San Rocco w Bologni arie z Petite Messe Solennelle Gioachino A. Rossiniego. Wystąpili również znakomici muzycy, Veriko Tchumburidze, laureatka pierwszej nagrody ostatniego Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego, Janusz Wawrowski, Adam Palma wykonał Polonez A-dur F. Chopina na gitarze a Richard Lin z Taiwanu utwory H.Wieniawskiego. Klamrę koncertu stanowiła muzyka F. Chopina w wykonaniu Szymona Nehringa w pięknej scenerii Zamku Królewskiego na Wawelu. To właśnie w Krakowie młody Karol Wojtyła kształcił się w Seminarium Duchownym, by po latach zostać głową Kościoła katolickiego. Ciekawostką było prawykonanie arii z Opery Hiob Krzesimira Dębskiego napisanej na podstawie dramatu Karola Wojtyły, zamówionej przez Polską Operę Królewską.

Patronaty Honorowe: Jego Eminencja Kardynał Stanisław Dziwisz, Jego Ekscelencja Arcybiskup Stanisław Gądecki Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, Fundacja Jana Pawła II w Rzymie, Pontifical University of Saint Thomas Aquinas w Rzymie, Konsulat Generalny RP w Nowym Jorku

Współpraca: Archidiecezja Nowego Jorku z Jego Eminencją Kardynałem Timothym Dolanem, Young Adult Outreach Nowy Jork, Zamek Królewski na Wawelu, Łazienki Królewskie w Warszawie, Urząd Miasta Zakopane.

Mecenas koncertu: PGNIG Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo

Partner: Polsko-Słowiańska Federalna Unia Kredytowa w Nowym Jorku

 

Gala Koncertowa „Maestro Returns to Carnegie Hall”

Upamiętniająca 85 rocznicę ostatniego koncertu  Ignacego Paderewskiego w kultowym Carnegie Hall. Dobór utworów prezentował kunszt polskich kompozytorów i odzwierciedlał ich narodowy charakter. Wydarzenie rozpoczęło obchody 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości w USA. Mieliśmy   przyjemność gościć oficjalną delegację Sejmu RP  z wicemarszałkiem Sejmu   Beatą Mazurek, Ministra Spraw Zagranicznych Jacka Czaputowicza, Ambasadora RP w USA Piotra Wilczka, obecni również byli: Sekretarz stanu Anna Maria Anders, ambasador UE przy ONZ Joao Vale de Almeida, ambasador RP w ONZ Joanna Wronecka, Konsul Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Nowym Jorku Maciej Golubiewski, przedstawiciele władz Nowego Jorku, ambasadorowie Rady Bezpieczeństwa przy ONZ, Dyrektor Departamentu Narodów Zjednoczonych Jerzy Baurski, ponad 100 przedstawicieli misji dyplomatycznych przy ONZ,   Dyrekcja Amerykańskiego Komitetu Żydowskiego, konsulowie generalni wielu państw, przedstawiciele Stowarzyszenia   Weteranów Armii Polskiej w Ameryce, przedstawiciele licznych diaspor, Dyrekcja Instytutu Piłsudskiego w Ameryce, Dyrekcja Polskiego Centrum Słowiańskiego, Dyrekcja Polish Institute of Arts & Science of America, Dyrekcja Hotelu Quin, w którym często nocował I. Paderewski, nazywając Hotel swoim drugim domem. Wydarzenie było dużym sukcesem medialnym i artystycznym, licząca ponad 2800 miejsc sala Stern Audytorium była wypełniona po brzegi.

 

WIDOWISKO ŚWIĄTECZNE

Christmas Show jest największym w Polsce Widowiskiem Świątecznym, na scenie występuje kilkudziesięciu artystów. Premiera Widowiska odbyła się w Teatrze Wielkim, Operze Narodowej. Następnie Widowisko gościło na scenie Teatru Polskiego i Teatru Muzycznego Roma w Warszawie. Christmas Show to niezwykła podróż w świat najpiękniejszych świątecznych tradycji. W programie ,,Opowieść Wigilijna” K. Dickensa, sceny baletowe z ,,Dziadka do Orzechów” Piotra Czajkowskiego, między innymi ,,Walc Kwiatów” w nietypowej odsłonie i Grand Pas de Deux. W programie znalazły się również sceny zimowe do muzyki Antonio Vivaldiego, arie operowe między innymi Duet Kwiatów z Opery „Lakme” L.Delibesa oraz nastrojowa Medytacja z Opery „Thais” Julesa Masseneta. Nie zabrakło również spotkania z polską tradycją w jej najpiękniejszym wydaniu, Orszaku Trzech Króli, Szopki Betlejemskiej i wspaniałych polskich kolęd. W Widowisku udział wzięło wielu znakomitych artystów, między innymi soliści Opery Narodowej: Małgorzata Walewska, Izabella Kłosińska, Katarzyna Trylnik, Magdalena Idzik, Justyna Reczeniedi, Aleksandra Orłowska-Jabłońska, Adam Kruszewski, Adam Zdunikowski, Jacek Szponarski, Balet i soliści Polskiego Baletu Narodowego: Marta Fiedler, Melissa Abel, Maksim Woitiul, Orkiestra Teatru Wielkiego, znani i lubiani aktorzy: Zdzisław Wardejn, Jerzy Bończak, Wiktor Zborowski, Artur Barciś, Piotr Zelt, Wojciech Duryasz, Mirosław Zbrojewicz, Marek Lewandowski, Grzegorz Woś, Piotr Wiszniowski, Dariusz Wnuk i inni. W spektaklach udział biorą znakomite Chóry, między innymi znany Warszawski Chór Chłopięcy pod batutą Krzysztofa Kusiela-Moroza. W  Christmas Show wystąpiły również zwierzęta: wielbłądy, kozy, konie i renifery. Widowisko  adresowane jest do całych rodzin, miłośników teatru, opery i baletu, zróżnicowany program sprawia, że każdy znajduje coś dla siebie.

ZA WOLNOŚĆ NASZYCH NARODÓW

Koncert „Za Wolność Naszych Narodów” zorganizowany w Doylestown, Pensylwania podczas obchodów Dnia Żołnierza i Stulecia Czynu Zbrojnego Polonii Amerykańskiej i Kanadyjskiej w roku obchodów 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Drogi do niepodległości Stanów Zjednoczonych i Polski wielokrotnie krzyżowały się, w naszych sercach zawsze była głęboko zakorzeniona miłość do wolności i pragnienie sprawiedliwości. Wielu Polaków walczyło w obronie niepodległości Stanów Zjednoczonych, Tadeusz Kościuszko został nazwany przez prezydenta Thomasa Jeffersona ,,najszlachetniejszym synem wolności” a generał Pułaski oddał życie w bitwie pod Savannah. 11 października 2007 roku prezydent George Bush powiedział: ,,Obchodząc Dzień Pamięci Generała Pułaskiego, oddajemy cześć synowi Polski, który trwał przy Ameryce u zarania jej niepodległości. Jego odważne dokonania w Ameryce przypominają nam o wielkim wkładzie, jaki wnoszą do Ameryki Amerykanie polskiego pochodzenia” Podczas koncertu ,,Za Wolność Naszych Narodów” wybrzmiały utwory F. Chopina, St. Moniuszki, I. Paderewskiego. Po raz pierwszy w Amerykańskiej Częstochowie wystąpili soliści Teatru Wielkiego/Opery Narodowej oraz Marek Bracha, utalentowany pianista, laureat wielu międzynarodowych konkursów pianistycznych, reprezentant Polski podczas II etapu XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina. Odwiedzający Amerykańską Częstochowę mieli okazję zobaczyć dwie interesujące wystawy ,,Milion zza Oceanu” wystawę zorganizowaną we współpracy z Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku oraz wystawę ,,Generał Kukliński – Polska Samotna Misja” zorganizowaną we współpracy z Izbą pamięci Generała Kuklińskiego. Udział w uroczystościach wzięli przedstawiciele Rządu i Parlamentu RP, Ambasador RP w Waszyngtonie Piotr Wilczek, Konsul Generalny RP w NY Maciej Golubiewski, gen. Cezary Wiśniewski oraz liczni goście Honorowi.

 

FILM „BASK REWELACJA AMERYKI”

Dokument promuję Polskę, pokazany został w Nowym Jorku i Hongkongu. Zdobył 8 nagród – 6 za reżyserię i dwie nagrody główne. Został zwycięzcą Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Nowym Jorku – Equus Film Festival 2017. Film przedstawia fascynującą historię konia arabskiego o imieniu Bask, który urodził się i wychował w polskiej stadninie Albigowa. W 1963 roku został sprzedany do Stanów Zjednoczonych, gdzie po dramatycznej podróży przez Ocean Atlantycki dotarł do Arizony.Bask zrobił oszałamiającą karierę w Stanach Zjednoczonych, a tamtejsza publiczność po prostu się w nim zakochała. Ogier z Polski był też prawdziwą gwiazdą i jako taka miał swoje wymagania – gdy jeździł na pokazy do innych stanów, ciągnięto za nim dwie cysterny, ponieważ pił tylko wodę ze źródeł w Arizonie. Współcześnie w muzeum koni w Kentucky można podziwiać całą ekspozycję poświęconą polskiemu ogierowi. – Artysta Edwin Bogucki, z pochodzenia Polak, wyrzeźbił naturalnej wielkości statuę Baska, co jest też rzadkością, bo na ogół koń nie jest przedstawiany sam, ale towarzyszy cesarzowi lub innej wybitnej osobistości. Stoi ona teraz w lobby muzeum w Kentucky, gdzie Bask jest również pochowany. Ed Bogucki rzeźbił konie dla ogromnej ilości możnych tego świata m.in. arabskich szejków czy Billa Gatesa. Bask jest uważany za najpiękniejszego konia arabskiego w całej historii hodowli tych koni na świecie, a Amerykanie okrzyknęli go „Objawieniem Ameryki”. Ogier pozostawił 1045 źrebiąt arabskich, jego potomstwo na różnych wystawach zdobyło 505 mistrzostw i 197 tytułów mistrza krajowego. Do tej pory żaden koń arabski na świecie nie ma takich osiągnięć. Większość amerykańskich polityków, aktorów i celebrytów ma w swoich stajniach potomków Baska, których uważają za „klejnoty rodzinne”, między innymi ze względu na cenę jego potomstwa. Wywiady do filmu przeprowadzono z hodowcami, trenerami i pasjonatami koni Shirley Watts, Denise Hearst, Lynn Asby, Lare Sawaya, Katarzyną Dowbor, Karolem Strasburgerem.

 

W SŁUŻBIE OJCZYŹNIE I NAUCE

Koncert „W Służbie Ojczyźnie i Nauce” zorganizowany w Copernicus Center podczas dorocznego wydarzenia „Taste Of Polonia” w ramach obchodów 100 rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości. W programie utwory F. Chopina, I. Paderewskiego i K. Szymanowskiego. Wystąpili znakomici pianiści: prof. Paweł Chęciński, absolwent renomowanej Juilliard School w NY, zdobywca wielu prestiżowych nagród oraz Piotr Pawlak, utalentowany pianista młodego pokolenia z Gdańska, najmłodszy Polak zakwalifikowany do Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie, zwycięzca Konkursu Chopinowskiego w Darmstadt.